1974 Kıbrıs Barış harekâtına, köyde bulunan bir iki eski radyodan dinlenen mehter marşlarına anlam vermeye çalışıyorduk. İnsanlarımızın duygusal konuşmaları yüzlerindeki vatan aşkı ve sevgisi tedirginlikleri, baş belası Yunan’a karşı olan öfkeleri görülmeye değer kareler idi. Neticede duyduğumuz kadarı ile Yunanistan’la savaşıyoruz ve galip gelip KKTC’yi Yunanlılardan alıyoruz. Tabi bizimde, yani Dönerdere köyünün bir ve birlik içinde olması, savaşa gidilemiyor ama gidememenin ezikliğini yüreklerinde hissediyor delikanlılar, babalarımız, gençler ve hatta bizler. İçimiz içimize sığmıyor. Çünkü vatan sevgisi ile öyle aşılanmıştık. 9 yaşındaydık, kulaklarımız sürekli radyoda. Bizim anladığımız bir şey yok ama büyüklerimizin konuşmalarından çıkardığımız savaş var, şehit var, Kıbrıs’ı aldık. Bir taraftan da bir telaş başlamış. Kıbrıs’a yardım gönderilmesi gerekiyor ve orada askerimizin nevaleye ihtiyacı var. Biz burada her şeyimiz varken, orada onların aç kalması, soğukta veya sıcakta mücadele etmesi ve sıkıntı çekmesi bizim vatan severliğimize yakışmaz tabi. Günler sonra proje açıklanmış, parasal durumda sıkıntı vardı ama çözümsüz değildik ve karar nihayete erdi. 2 kamyon büyükbaş hayvan, yaklaşık 60-70 yerli sığırlardan köy içerisinde toplanıp Kıbrıs’a gönderilir. Evet, köyde nasılsa hayvancılık bayağı bir ilerlemiş, insanlarımız verdikçe vatan savunmasına yaptığı katkılardan haz duyar. Peki bu merhamet duygusu nerden geliyor derseniz şöyle bir yorum yapmak mümkün. Uzungöl deki birbirlerine olan düşkünlüklerinden yardımlaşma duygusundan ve Rus harbinde dedelerimizin Rus harbine gitmeleri ve orada bir kısmının şehit olması, bir kısmının da gazi olarak vatan savunmasını tamamlayıp geri gelmeleri. Velhasıl, vatan müdafaasının her aşamasında Uzungöllü vardı. Bu merhamettendi ve en önemlisi vatan sevgisindendi.
1976 yılı, büyük Çaldıran depremi! O yıllarda da 11 yaşlarındayız. Yeşil Balina (Şakarın Otobüsü) devrede. Bizim Mavi Balinayla çoook hatıralarımız var. İnşallah anlatmaya çalışacağız. Bir koşuşturma, bağırma, çağırma, ne olduğunu sonradan anladığımız ama sallandığımızı hissettiğimiz, 5.sınıfta olduğumuz bir dönem. Neyse, okul dağıtıldı ve tatil olmuştu. Çok şükür, köyde mal ve can kaybı olmamış, evlerimizin gayet mukavemetli olması, olası can ve mal kaybını önlemişti. Dönerdereli kendilerine bir şey olmadı diye rahat durur mu? Merhamet duyguları bir kez daha kabarmış ve Allah rızası için yine ellerinden gelenini yapmak için Çaldırana doğru yola koyuldu herkes. Otobüsü tıka basa temel gıda ve yardım kolileri ile doldurup yolandılar. Çaldırana doğru kaç gün kaldılar bilmem ama büyük bir insanlık örneği gösterdiklerinden eminim. Ve buda Van ili ve çevresinde bizim için olumlu intiba bırakmış ve bize karşı olan güvenirlik ve bakış açısı pozitif anlamda bir doping oldu. Her aşamada bu yapılanlar karşımıza olumlu bir şekilde yansımıştır. Her gidilen yerde karşımıza çıkmıştır. Yapılanların bir gösteriş veya bir yer edinme gibi bir gayretleri yoktu. Tamamen kültürümüzde olan yardımlaşma ve Allah rızasını kazanma azmi idi.
Değerli UZUNGÖL HABER okuyucuları! İlk yazımda belirttiğim gibi; Yazar değilim, ama hasbel kader yazacak kadar küçük bir birikimim var. Bu bilgiler sizi tatmin eder-etmez bilemem ama muhtemelen yazılarımda cümle düşüklüğü olabilir. Yazımın uzun kısa sıkıcı yanları olabilir. Giriş gelişme ve sonuç bölümlerini tam manasıyla kullanmaya bilirim. Sizlerden ricam, bana destek amaçlı olumlu bütün tavsiyelerinizi benimle paylaşmanızdır. Paylaşımlarınızı da bekliyorum.
